Pierre Vanneste, Laurence Grun & Actiegroep Leefmilieu Rupelstreek

Meeslepende tentoonstelling over de onomkeerbare impact van mijnbouw en storten. In een poëtisch film- en fotoverhaal vertellen de kunstenaars over de bodem onder onze voeten. De tentoonstelling verkent wat onopgemerkt voortschrijdt: de verandering van het landschap en het leven door de industriële wereld. Niet alleen de Rupelstreek is een getroffen gebied. De installatie in de machinehal Peeters & Van Mechelen toont hoe de vervuiling de wereld rondreist.

Biografie van de kunstenaars

Pierre Vanneste is een Belgische fotograaf. Geboren uit een Nederlandstalige vader en een Franstalige moeder, groeide hij op in het hart van beide gemeenschappen. Na zijn studie fotografie richt Pierre Vanneste zich op artistieke veldcreaties. Tegenwoordig gevestigd tussen Brussel en Dakar, werkt hij aan langdurige projecten samen met de auteur en filmmaker Laurence Grun.

Laurence Grun studeerde fotografie voordat ze journalistiek en politieke wetenschappen ging studeren. In 2014 sloot ze zich aan bij een collectief van fotografen en videomakers, waar ze haar reflectie op de complementariteit van media en de dialoog tussen visuele, sonore en tekstuele expressie ontwikkelt.

Laurence Grun en Pierre Vanneste creëren interdisciplinair en doorbreken de grenzen van het artistieke, de documentaire en het onderzoek. Laurence en Pierre volgden 2 jaar Actiegroep Leefmilieu Rupelstreek omwille van de rijke geschiedenis van de actiegroep met de stortproblematiek.

Biografie van Actiegroep Leefmilieu Rupelstreek

ALRvzw ontstond 50 jaar geleden, in 1974. Na het fallissement van de steenbakkerijen vergeleek de overheid de Rupelstreek met een onbewoond maanlandschap. De aarde had haar klei gegeven en de mensen hun arbeid. Dus maakten de industrie en de overheid van de kleiputten winstgevende vuilbakken voor huisvuil, asbest, radioactief gipsafval, vliegas. Afvalwetgeving was er niet. Ovam bestond niet.

Maar onbewoond was de Rupelstreek niet. Samen met de bevolking redde ALR de putten in Niel van de fosforgipsstorten. Noeveren kreeg een erfgoedbeschermingsbesluit. De bevolking roerde zich en onder druk van ALR kwam het Vlaams Afvaldecreet en de OVAM tot stand.

Om dat te vieren, plaatste ALR een reusachtige Rode Pijl nabij het Steencayken in Boom: het anti-stort monument. De rode Pijl waarschuwt (nog steeds) voor het gevaar in de grond.

‘Na verloop van tijd vervagen herinneringen en verdwijnen industriële afvalstoffen, die verborgen zijn in het landschap, uit het collectieve geheugen.’ Laurence Grun en Pierre Vanneste.